okresie klasycznym
Encyklopedia PWN
fonologia
nauka o zależnościach pomiędzy elementami fonetycznymi oraz o funkcjach tych elementów w języku;
[gr. phōnḗ ‘głos’, ‘dźwięk’, lógos ‘słowo’, ‘mowa’],
francuski malarz i grafik; wybitny prekursor romantyzmu.
gimnazjum
[gr. gymnásion ‘miejsce służące gimnastyce’]:
gnostycyzm
ogólna nazwa nurtów myślowych opartych na gnozie, rozwijających się II–III w. we wschodnich prowincjach cesarstwa rzymskiego.
[gr. gnōstikós ‘poznawczy’],
grafika
dziedzina sztuki, której istotą jest powielanie na papierze (rzadziej pergaminie, atłasie, jedwabiu) kompozycji z uprzednio przygotowanej formy — klocka drewnianego, płyty metalowej (miedzianej, żelaznej, cynkowej, ołowianej, stalowej, aluminiowiej), kamienia litograficznego oraz innych materiałów (ceraty, linoleum, szkła, gipsu), od których często wywodzi się nazwa techniki.
[gr. gráphō ‘piszę’, ‘rysuję’],
grecki język, greka,
jeden z języków indoeuropejskich, urzędowy w Grecji i na Cyprze, używany także w diasporze greckiej (m.in. Włochy, Ameryka Północna, Afryka Południowa, państwa powstałe po upadku ZSRR, Bliski Wschód i Australia).
